|
In een Twee Vandaag uitzending op 1 september 2006 classificeerde Hoofdredacteur Pieter Broertjes alle theorieën op het internet als ‘Ongefilterde kletskoekerij’. Broertjes: “Wil je de waarheid weten dan lees je gewoon de krant.” COMPLOTDENKERS ALS JODENHATERS Het stuk van Van Hoogstraaten opent met een sfeertekening. Acht mannen, dinerend op een terras bij Ground Zero, onder hen enkele nabestaanden van slachtoffers. Dan begint één lichtelijk aangeschoten persoon in het gezelschap met het ontvouwen van zijn samenzweringstheorieën.
Oef, de Joden, denk ik. Terwijl ik als lezer nog maar net ben aangeland in de tweede alinea. Eigenlijk is het artikel hier al geschreven. Openen met de complotdenker als Jodenhater. Direct schuldig door negatieve associatie, een veel gebruikte toepassing om snel te overtuigen zonder gebruikmaking van steekhoudende argumenten. Het overige aan tekst komt inderdaad neer op een smeuïg restant karaktermoord. Vriend en vijand weten dat een complot zonder Joden nauwelijks nog indruk maakt. Aan de ene zijde zijn daar de notoire Jodenhaters. Zij die dit volk graag aanhalen om de oorsprong achter elke misstand van een duidelijk en historisch beproefd label te voorzien. Nooit ver van deze unheimische groep verwijderd schallen de notoire Jodenbeschermers hun mantra’s. Niet minder kwetsend door de “Zionistische duivels” van hun tegenstander de status van beschermde diersoort mee te geven. Overwegend rechtse regeringen in Israel hebben intussen carte blanche, want terwijl zij kritiek op Israël comfortabel blijven wegzetten als antisemitisme, voeren zij eenzijdig hun agenda's uit.
Anders geformuleerd: Waarheid911 is überhaupt niet in Joden geïnteresseerd als het gaat om het demoniseren van groepen mensen of het vinden van een zondebok. De inhoud van deze site bewijst dit voldoende. Maar de groep van 9/11 sceptici is groot. Notoire jodenhaters zijn dus ook daar te vinden. De gretigheid om jodenhaat te koppelen aan waarheidsvinding omtrent 9/11 is misleidend. Binnen de journalistiek is dit tekenend voor de schaamteloosheid waarmee ongemakkelijke onderwerpen worden afgeserveerd zonder het over de inhoud te hoeven hebben. Een kritisch onderzoekende houding ten aanzien van 9/11 is door het persvolk nimmer aan de dag gelegd. Mochten paspoorthouders van het Beloofde Land toch verdacht zijn, dan vallen zij gewoon onder het label van de crimineel, die door zijn gedragingen evenmin aan een grens gehouden wordt. Indien Joodse connecties binnen de Amerikaanse overheid aanleiding zouden geven tot gefronste wenkbrauwen, dan zal niet worden geschroomd om dit, indien voldoende feitelijk, naar buiten te brengen. TABOE OP KRITIEK ISRAEL ERG FUNCTIONEEL Het is moeilijk hard te maken of een eventueel Joodse inbreng bij de aanvallen op 9/11 oorzakelijk met het Joodse of zionistische belang verbonden is. De taboesfeer die intact wordt gehouden rondom alles wat met kritiek op Israel verband houdt, maakt een presentatie die niet gecorrumpeerd wordt door valse verwijten en verdachtmakingen uiterst moeizaam. Op die manier blijkt het taboe op kritiek tegen Israël zeer functioneel. Elke schending van dit taboe wordt al te gemakkelijk afgedaan als uitingen van antisemitisme. Hoe cynisch, dat hiermee de echte doorwrochte jodenhaat vrij baan krijgt, zodat het taboe op kritiek tegen Israel nog makkelijker in stand kan worden gehouden. Maar nu hypothetisch: stèl dat er op 9/11 van overheidszijde verdachte Israëlische activiteiten hebben plaatsgevonden, wat zou er op tegen zijn om deze wetenswaardigheden op te tekenen en deze, indien met een goede feitelijke onderbouwing, te publiceren of verder te onderzoeken? Valt dergelijke journalistieke activiteit niet simpelweg onder de basale journalistieke plicht van waarheidsvinding?  YouTube: Dancing Israelis on 9/11 YouTube: Israeli Spies Caught Cerebrating 9/11Nogmaals, Waarheid911 heeft geen focus op Israel als zijnde onderdeel van enig complot verbonden met 9/11. Wat niet betekent dat betrokkenheid van Israël bij de gebeurtenissen van 9/11 mag worden uitgesloten alsof dat land moreel onschendbaar zou zijn. Dat zou radicaal ingaan tegen het journalistieke beginsel van objectieve verslaggeving. Bovendien mag Israëlische betrokkenheid, vanwege de belangen die het verdedigt in het hart van de middenoosten-politiek, inclusief de complexe maar ook innige relatie met de Verenigde Staten, simpelweg niet van enige analyse worden uitgesloten. Dit staat los van enige primaire beschuldiging, verdachtmaking of ... antisemitisme. CONCREET ONDERZOEK 9/11 De voornaamste inspanning van onderzoekers naar de toedracht van 9/11 is gelegen in concreet fysisch onderzoek. Dat wil zeggen, onderzoek naar de officiële stellingname dat inslaande vliegtuigen verantwoordelijk zijn voor de instorting van drie wolkenkrabbers: de Twin Towers en Gebouw 7. Dit laatste gebouw werd niet door een vliegtuig geraakt. Het 47 verdiepingen tellende WTC7, ook wel Rudy’s Bunker genoemd (Burgermeester Rudy Giulliani's operationele centrum bij rampen) vanwege het bombestendig gemaakte karkas van het gebouw, stortte in de namiddag van die elfde september volledig en op nagenoeg vrije valsnelheid in, exact als bij een gecontroleerde sloop. Volgens vele architecten en bouwkundig ingenieurs is het niet mogelijk dat een wolkenkrabber (Gebouw 7) op basis van louter zwaartekracht kan instorten ten gevolge van brand, terwijl per seconde 400 structurele staalverbindingen de geest zouden hebben gegeven. Meer dan 2000 [op 07/09/2013] geregistreerde (en geverifieerde) architecten en ingenieurs tekenden om deze en andere redenen een petitie waarin een nieuw onafhankelijk onderzoek wordt geëist naar de gebeurtenissen die leidden tot de instorting van de gebouwen op het World Trade Center in New York. BUILDING 7: RUDY'S BUNKER Gebouw 7 was als commandocentrum, maar ook als voornaamste veldkantoor voor de CIA en Secret Service en hoofdkantoor voor de machtige beurswaakhond SEC (Securities and Exchange Commission) gebouwd als een fort. Dit kwam ook omdat het deels was gelegen op een elektriciteitscentrale en vanwege de aard van de bedrijfsvoering onder de meest extreme omstandigheden moest worden veiliggesteld. Toch is de instorting van WTC7 in het onderzoek door de 911 Onderzoekscommissie niet eens genoemd.Tot 11 september 2001 was moderne stalen hoogbouw als gevolg van brand (of schade door brand) nooit volledig ingestort. Reden hiervoor is ondermeer dat deze uit stalen constructies opgetrokken gebouwen zijn ontworpen met een zeer grote overcapaciteit voor het weerstaan van krachten. Alle drie de genoemde gebouwen stortten op 9/11 in op nagenoeg vrije valsnelheid. Volgens een snel toenemend aantal architecten en ingenieurs die de gebeurtenissen bestuderen is dat een fysische onmogelijkheid, behalve wanneer gebruik is gemaakt van gecontroleerde sloop, ofwel controlled demolition. Veel meer over Gebouw 7 op Waarheid911Ruim 1200 gemotiveerde en gecheckte ondertekeningen op:  |
1 |
|---|
ONDERBUIKGEVOEL ALS JOURNALISTIEK INSTRUMENT Genoeg feiten voor nu, want daarmee kunnen gerust boekenkasten worden gevuld, hetgeen ook in toenemende mate gebeurt. Volkskrant journalist Diederik van Hoogstraten levert met zijn misselijke opsomming van allerhande clichés een journalistieke wanprestatie. Maar niet alleen dat. In een sfeer van omstredenheid zoals deze jarenlang zorgvuldig door nieuwsmedia zijn opgebouwd, is het al te gemakkelijk om uit een brede beweging van critici elementen te selecteren om daarmee karikaturen te schetsen. Het onderbuikgevoel heeft aan twee woorden genoeg. In een fase waarin informatie bij het grote publiek nog onvoldoende als bekend mag worden beschouwd, zijn mensen uiterst vatbaar voor het beeld dat over boodschappers wordt uitgedragen. Evenmin is het moeilijk om uit de brede stroom van 9/11 critici een bepaalde selectie te belichten op een wijze die in woord en beeld het cliché benadrukt van de stereotiepe complotdenker. Meer verontrustend dan dreigende terreur, is de journalistieke trend die sinds 9/11 lijkt te hebben doorgezet, waarbij zelfs de schijn van een betrouwbare nieuwsgaring overboord is gezet. Van enig substantieel verzet tegen de eenzijdigheid van bronnen over 9/11 is nooit sprake geweest. De consequentie is dat waarheidsvinding voor nieuwsmedia geen hoogste prioriteit meer heeft, waarmee de functie van controlerende macht in wezen is komen te vervallen. We horen van dreigend terrorisme, maar eigenlijk weet niemand van de hoed en de rand. Dat er gevaar dreigt is voor velen voldoende om elke maatregel van de overheid te accepteren. Wie echter goed geïnformeerd is valt niet langer te overtuigen met goedbekkende oneliners over complotdenkers, dromers en halve zolen. De minachting die van Van Hoogstraten zo kritiekloos overnam uit het besproken boek werd door The Observer als volgt omschreven: “David Aaronovitch's lively debunking of conspiracy theories is marred by his disdain for those who believe them.” IT'S THE INFORMATION, STUPID! Wat 9/11 betreft zou elke opinie moet worden verworpen. Alles draait om informatie. De officiële lezing over 9/11 blijkt met slecht te verifiëren informatie zo belabberd te reconstrueren dat juist hier sprake is van een complottheorie in meest letterlijke zin. De leemtes zijn kolosaal, verklaringen ontbreken en sancties vanwege alle fouten vonden nooit plaats. De rij is eindeloos: van het niet onderscheppen van enig gekaapt vliegtuig in ruim anderhalf uur tijd, het onmiddellijke ruimen van de crime scenes op Ground Zero en het Pentagon, het opduiken van omgekomen kapers in Marokko en elders [BBC: Hijack 'suspects' alive and well], tot het vernietigen van alle video-opnames van 'bekentenissen' door de CIA  . De bronnen waarop de bekentenissen als gevolg van harde ondervragingsmethoden (marteling) van de verdachten van 9/11 waren terug te voeren bestaan niet meer. Observaties en technische analyses over het instorten van 3 wolkenkrabbers zijn in deze opsomming niet eens meegeteld. Veel erger dan journalistieke wanprestatie is journalistiek bedrog. Het willens en wetens negeren van feiten en ontwikkelingen die voor de journalist, die zijn stuk immers behoort voor te bereiden, als bekend mogen worden verondersteld; informatie die voor de juistheid en de strekking van een artikel dwingend is. Dat Van Hoogstraten dit in zijn salvo’s van quasi-argumenten gemakshalve overslaat is kwalijk. Het enige moment waarbij hij in zijn artikel refereert aan inspanningen van wetenschappers is in de volgende zin, wederom met hulp van De Compotdenker die in zijn stuk voorkomt als archetype van onbetrouwbaarheid:
Voor wie zich enigszins in de aanwezige kennis verdiept heeft is dit een absurde bewering. Een volledige ontkenning van wat aan kennis over 9/11 beschikbaar is. Popular Mechanics (PM) heeft zich als wetenschapspublicist op het gebied van 9/11 volstrekt gediskwalificeerd. De selectiviteit van PM is door onafhankelijke wetenschappers, die vanwege hun standpunten hun carrières riskeerden of om die reden zijn ontslagen, stuk voor stuk ontkracht.
Het is te gemakkelijk voor een journalist om zich in alle onwetendheid achter de eenzijdige visie en uitleg van Popular Mechanics te blijven verschuilen. De hoeveelheid aan compromitterend materiaal is inmiddels zo omvangrijk dat PM hier allang geen rol van betekenis meer in speelt.
De onzinnige logica van deze waarschuwing wordt niet door Van Hoogstraten opgemerkt. Het stellen van vragen bij verklaringen die vragen oproepen is een journalistiek ABC'tje. De journalist zoek opheldering indien omstandigheden (al dan niet moedwillig) vaag zijn gehouden. En dat is exact wat rond 9/11 voortdurend aan de orde is geweest. Daar zijn ook 911 Commissieleden het over eens
Feds Publish Misinformation in Attack on 'Misinformation' Top Obama Czar: Infiltrate All "Conspiracy Theorists' I n de fase waarin informatie onvoldoende bekend is vereenzelvigt het publiek zich bij voorkeur met de partij die zich gevoelsmatig en moreel op het juiste pad bevindt. In het geval van grote grensverleggende gebeurtenissen wordt 'intuïtie' onbetrouwbaar en vinden de hersenen het bijzonder onprettig om zich associëren met een omstreden opinie. Men is extra gevoelig voor leiding en autoriteit. Nieuwsmedia hebben hier steeds op ingespeeld door kritische boodschappers te negeren en zwart te maken. Deze boodschappers zijn niet de minsten. Kritische boodschappers werden aanvankelijk nog afgeschilderd als gelovigen en dromers, maar tegenwoordig vindt in de Amerikaanse pers een herkadering plaats waarbij de zogenaamde complotdenker wordt geassocieerd met terreur en een verhoogde kans op aanslagen. Dit is onherroepelijk een gevolg van het feit dat boodschappers van kritische informatie over 9/11 steeds serieuzer worden genomen en snel in aantal toenemen. In diverse toespraken van zowel Bush als de huidige president Obama is er zeer expliciet gewaarschuwd tegen de opvattingen van mensen die de officiële verklaring van 9/11 niet serieus kunnen nemen. Waarschuwingen Obama en Bush tegen kanttekeningen officiële verklaring 9/11  NIEUW GEVAAR: DE HOMEGROWN TERRORIST Obama gaat zijn War on Terror rigoureus aanpassen met nadruk op de homegrown terrorist. Staatsgevaarlijke individuen die zich niet ophouden in Irak of Afghanistan, maar binnen Amerika zelf. Niet alleen verdachte moslims binnen de landsgrenzen, maar ook bezorgde Amerikanen die met hun hand op de grondwet een corrigerende factor hopen te zijn bij het politieke proces, lopen in hun land meer risico op tegenwerking. Het beangstigende is dat met een beroep op staatsgevaarlijke activiteit er nauwelijks harde bewijslast nodig is om een tegenstander het zwijgen op te leggen. Een andere belemmering voor waarheidsvinding die de regering Obama momenteel actief invoert is het aanscherpen van sancties op het lekken door zogenaamde klokkenluiders, ofwel mensen uit het veld die pogen om misstanden aan de wereld bekend te maken. Het argument achter het dichttimmeren van vrijheden is al jaren constant, namelijk Dreiging en Angst. De aanslagen van 11 september 2001 maakten dit beeld voor de meeste mensen reëel, ondanks forse tegenwerking van de regering Bush bij initiatieven om de toedracht te onderzoeken. Na een beperkt en uiterst vooringenomen onderzoek onder druk van de publieke opinie, kreeg de regering alle volmachten om wereldwijd militaire en economische belangen naar eigen hand te zetten. De onvoorstelbare prijs die we ervoor betalen lijkt te worden geresorbeerd door het element tijd. Die prijs is inmiddels ingecalculeerd en we laten ons leiden door de grote gevaren die op de loer liggen. De War on Terror heeft zijn eigen realiteit gecreëerd. CNN: Homegrown terrorist threat to be part of National Security Strategy FoxNews: Will Homegrown Terrorists Turn Big Apple Into 'New Yorkistan'? LA-Times: When whistleblowers suffer OpedNews: Targeting Whistleblowers: Truth Telling Endangered JOURNALISTIEK EN POLITIEK ZIJN COMMUNICERENDE VATEN De journalistiek en de politiek verhouden zich tot elkaar als communicerende vaten. Wanneer het politieke spel niet op het scherp van de snede door de pers wordt uitgelicht en onderzocht, verbeurt de kans op een betrouwbaar en gedegen politiek proces. Eerste slachtoffer hierbij is het potentieel aan betrouwbare en kundige politici. Met een focus op verkoopcijfers wint de waan van de dag, inclusief de politicus met de grootste bek. Populisme wint het daarmee ruim van zaken als intellectuele diepgang of waarheidsvinding. Een echte vrije pers moet in de eerste plaats kunnen worden gedragen door een professioneel journalistiek geweten. Dit scherpt niet alleen het journalistieke product, maar ook de integriteit van de politiek. Beide partijen zijn in een open samenleving per definitie tot elkaar veroordeeld. Helaas valt een dergelijke beroepsbescherming niet te rijmen met de corporatieve belangen binnen het huidige medialandschap. Vrije corporatieve media, een oxymoron In de huidige situatie spelen voornamelijk bedrijfskundige criteria een rol. Vanuit die optiek bepaalt een manager- hoofdredacteur zijn prioriteiten. Het nieuws is aan deze doelen ondergeschikt. Men lift bovendien braaf mee op een half dozijn grote persbureaus die in de wereld de grote nieuwsstromen bepalen en daarmee alle diversiteit aan informatie en opinievorming om zeep helpen. De vier leidende bureaus: AP, AFP, Reuters en Bloomberg. Ook zij hebben andere prioriteiten dan waarheidsvinding. Raw Story: CNN drops Associated Press Zie ook: Verstrengeling PNAC & AEI In deze structuur van enerzijds commerciële belangen en anderzijds politieke pressiemiddelen die in het kader van staatsveiligheid konden (en kunnen worden) ingezet, kon 9/11 uitgroeien tot een "olifant in de kamer", naar het Engelse "An elephant in the room" . Een olifant zo groot dat de kamer niet kan worden gespaard in pogingen de olifant te verwijderen. Journalisten hebben niet alleen pen en bloknoot voor hun notebook verruild, ze zijn bureaucraat geworden. Het heilige vuur van waarheidsvinding als etsend instrument in het belang van vrijheid en democratie is verdwenen. Verregaande mondiale liberalisatie heeft een darwinistisch decor geschilderd waarin de sterkste altijd gelijk heeft, maar waarin de moraal grote afwezige is. De noodzaak voor een moreel kompas in de vorm van waarheidsvinding is ook minder voelbaar omdat we het ondanks grote financiële verplichtingen al zolang zo goed hebben. Maar dat laatste is bedrieglijk. De mens is kwetsbaar en zijn systemen zijn dat ook. De olifant in de kamer groeit met de dag. Documentaire: 9/11 Mysteries |
2 |
|---|
Verlang van nieuwsmedia en politiek antwoorden op de vele vragen
|
|---|
De Magie van het Complot
door Diederik van Hoogstraten is een zoveelste poging tot het ridiculiseren van dat volksdeel dat vragen durft te stellen bij verklaringen die slechts vragen oproepen.
Van Hoogstraten levert met zijn bijdrage een sterk opiniërend verslag van het boek "
Bewijzen jullie maar dat het geen samenzwering was van Washington en de Joden.
Pas toen hij, op aanraden van een disgenoot, de ontmaskering van de 11/9-theorie door het wetenschappelijke blad Popular Mechanics had gelezen, besefte L. wat een nonsens hij had geloofd en verkondigd.
