COMPLOTDENKEN OF DE FEITEN UITDIEPEN?
Het begrip 'complotdenken' loopt als een rode draad door de discussie over de toedracht van de aanslagen. De term wordt vooral door complotsceptici gretig toegepast, daarbij de complotdenker degraderend tot een ridicuul en niet te benijden fenomeen.
'Complotdenkers: hebben ze niets beters te doen dan dat negatieve, zweverige, nooit hard te maken gewroet naar de oorsprong van het gevoel bedonderd te zijn?' Je hoort het de sceptici bijna denken. Een weerzin zo sterk dat je ze nauwelijks kunt verwijten niet naar deze 'gelovigen' te willen luisteren.
Hopelijk zullen waarheidszoekers naar de gebeurtenissen op 11 september omgekeerd wel bereid zijn om goed naar hun critici te luisteren, want ook al berust de meeste kritiek op een irrationele afweer, de boodschap spiegelt wel degelijk aanwijzingen over de manier waarop zij het werk behoren te doen. Werk dat uiteraard eigenlijk een taak van de journalistiek zou moeten te zijn.
De 911-waarheidsbeweging (verzamelterm voor alle individuen die pogen de waarheid boven tafel te krijgen) zou er allereerst goed aan doen om zich juist niet met complottheorieën bezig te houden. Het achterhalen van de gebeurtenissen op 9/11 komt in eerste instantie neer op het opdiepen en weergeven van de feiten op 9/11 zelf. Met complotdenken heeft dat niets van doen. Dat wordt pas relevant zodra kennis over de werkelijke aard van de schade en directe afhandeling op 9/11 onderdeel wordt van een collectief bewustzijn. Zodra die situatie is bereikt zullen vragen over achtergronden simultaan onder brede lagen van de bevolking opsteken en zal geen journalist langer schromen om er werk van te maken.
Op grond van het reeds aanwezige feitenmateriaal is het natuurlijk absurd dat de journalistiek pas serieus reageert als de noodzaak daartoe niet langer valt af te wenden. Toch zou het van weinig pragmatisme getuigen om de huidige stemmingsjournalistiek, gericht tegen 911-sceptici, als omstandigheid te negeren alleen vanwege de onwenselijkheid van die opstelling. Gelijk hebben en gelijk krijgen zijn nu eenmaal verschillende grootheden.
De consequenties van vele goed te achterhalen feiten - en omissies in de officiële lezing - zijn zo enorm dat het tijd vraagt om de gevolgen ervan goed te kunnen overzien. Van een publiek verlangen om complotten aan te horen, laat staan ze te geloven, terwijl de situatie op 'plaatsen delict' niet eens goed in kaart is gebracht, staat gelijk aan het verkopen van een product zonder het nut daarvan duidelijk te maken. Dan niet klagen als men er niet aan wil.
Complotdenkers hebben er soms een handje van om de enorme impact van een gebeurtenis te gebruiken als platform voor eigen stokpaardjes. 9/11 bezit alle ingrediënten voor het creëren van complottheorieën. Natuurlijk komen er mensen op dit onderwerp af die er hun eigen wereldbeeld op projecteren, al was het alleen vanwege de idiote geheimhouding rond alle aspecten van deze gebeurtenis. Maar wat doet dat af aan de mogelijke onjuistheid van een officiële theorie? Zij die op gezag alles aanvaarden wat de overheid vertelt zijn net zo gelovig als zij die op alternatief gezag een andere visie adopteren. Waar het op aankomt is dus feitenonderzoek en in welke mate men zijn visie kan onderbouwen.
ARCHITECTEN VAN DE NIEUWE TIJD
De gretigheid waarmee 9/11 soms wordt ingelijfd als het beginpunt van de grote chaos en een nieuw tijdperk, inclusief de vele occulte verwijzingen, bezorgt sceptici lachtstuipen en de nodige munitie. Niet dat zij daarmee hun gelijk kunnen claimen, maar zo kunnen zij de boodschap wel blijven negeren.
Gebrek aan deskundigheid en scherpte bij het ontkennen van de harde feiten legt niet alleen pijnlijk het failliet bloot van het journalistieke en politieke gilde, het zijn zaken die soms ook opvallend ontbreken bij de door de mainstream pers veelvuldig geridiculiseerde complotdenkers.
Journalisten vergeten al te graag dat de beweging die zich op 9/11 heeft gestort een samenraapsel is van gevarieerde komaf. En dat kwaliteit binnen die ad hoc beweging net zo varieert als bij een bij een willekeurige op straat geselecteerde groep mensen. De harde kern van deze beweging bestaat niettemin uit vele gerespecteerde figuren uit de wereld van
inlichtingen, wetenschap, bouwkunde, politiek, en ga zo maar door. De 9/11 Waarheidsbeweging is een afspiegeling van werkelijk alle lagen binnen de samenleving.
Het politieke en journalistieke establishment is slippendrager geworden van een grotendeels van bovenaf geleide informatiestroom. Een beperkt aantal grote nieuws-iconen bepaalt met hun machtige connecties de hoofdlijnen van het wereldnieuws. Wie zich niet aanpast heeft verminderde toegang, simpelweg omdat hij dan niet langer kan meedraaien in het mechanisme van beloning, de 'voor wat, hoort wat' cultuur die zoveel oplevert als er niets op het spel staat. Een mechanisme waarin koopmanschap belangrijker is dan waarheidsvinding, aangezien dat laatste een onvoorspelbare component bezit waarbij partijen, die elkaar doorgaans onder dezelfde stolp tegenkomen, dan plotseling tegenover elkaar kunnen komen te staan.
Mediataboe over 9/11 primair ingegeven door marktmechanismen, dan pas door onwil
Van een oprecht en actief anticiperen op gebeurtenissen is geen sprake meer. Zowel de mediawereld als de politieke elite zijn zozeer met elkaar vervlochten geraakt dat van onafhankelijke verlaggeving niet meer kan worden gesproken. Verbindende structuren tussen media en politiek worden al jaren bepaald door professioneel lobbyisme en voorlichting. Een zorgelijke ontwikkeling die na 2000 een steeds dominanter vorm lijkt te hebben aangenomen. Dit verklaart voor een belangrijk deel het gebrek aan kritisch onderzoek naar de gebeurtenissen van 9/11. Ondanks het bestaan van een groot aantal scherpe en zeer verontrustende analyses over de juistheid van de officiële verklaring over 9/11, is daar nimmer iets mee gedaan door de grote mediabepalende spelers die, integendeel, alles blijven aanwenden om kritiek op de officiële verklaring in de taboesfeer te houden. Gevolg is dat het voor machtige partijen steeds aantrekkelijker wordt om de grote massa voor hun eigenbelang om de tuin te leiden.
Het onderwerp 9/11 is daarom zo moeilijk omdat deze gebeurtenis op wereldniveau voor een paradigmaverschuiving heeft gezorgd, op gebieden van zowel politiek als veiligheid. De overtuiging over 9/11 als moslimterreur werkt sinds 2001 door op vrijwel alle niveaus en de berichtgeving daarover. Vrije markt mechanismen zijn vanuit een economisch perspectief absoluut niet gebaat bij de onvoorspelbare uitkomsten van waarheidsvinding, zeker niet als het gaat om fundamentele kwesties met een zo grote maatschappelijke impact. Upton Sinclair, Amerikaans schrijver, drukte dit mechanisme al in 1935 als volgt uit:"It is difficult to get a man to understand something when his salary depends upon his not understanding it."
De focus van nieuwsmedia richt zich vooral op verwachtingspatronen van het grote publiek en het intact houden van lucratieve netwerken. Voor een verwend publiek dat veel te verliezen heeft en weinig te winnen mag het nieuws niet te moeilijk zijn. Nieuws moet prettig prikkelen en niet al te grote problemen opleveren. Een harde focus op waarheidsvinding is niet alleen geen prioriteit, het maakt zelfs geen deel meer uit van de journalistieke cultuur.
De controlerende functie van de vrije pers op het spel der machten lijkt gevaarlijk uitgespeeld, vooral omdat de maatschappelijk gevoelde noodzaak om dit alarmerende punt hoog op de agenda te zetten zo afwezig lijkt. Ondermeer de aanloop naar de oorlog tegen Irak maakte pijnlijk duidelijk tot welke vormen van bedrog deze houding kan leiden, met onvoorstelbaar menselijk leed tot gevolg.
9/11 vereist een aanpak zoals nieuwsverslaggeving ooit bedoeld was. Van 911-complotdenkers mag gevraagd worden om eventuele occulte fascinaties met betrekking tot 9/11 voorlopig in de kast houden, of strikt gescheiden te houden van de feiten van 11 september. Geloofwaardigheid wordt het gemakkelijkst bereikt met primair aan de gebeurtenissen gerelateerd feitenonderzoek.
Het valt om die reden bijzonder te hopen dat op komende 9/11-conferenties de Illuminati en andere aan wereldcomplotten gerelateerde onderwerpen geen décor zullen zijn van de tragische gebeurtenissen vijf jaar geleden! Waarheidsvinding is geen complotdenken. De dissidente vorm mag zich nooit gaan ontpoppen als het instrument waarmee tegenstanders het onderwerp kunnen gijzelen en politiceren. De feiten - en die zijn ruim voorradig - moeten eerst zo helder en waarheidsgetrouw mogelijk worden gepresenteerd aan het grote publiek.
